- κινητική τέχνη
- Πειραματικό καλλιτεχνικό ρεύμα του 20ού αι. το οποίο επεδίωξε να διερευνήσει την κίνηση (και την ψευδαίσθηση κίνησης) στον χώρο με εικαστικά μέσα. Ως δημιουργικό υλικό χρησιμοποιήθηκαν μηχανές και διάφορα ελαφρά αντικείμενα σε πραγματική κίνηση. Τα έργα της κ.τ., συνήθως τρισδιάστατα, δημιουργούν κίνηση όλων των ειδών και των ταχυτήτων και επιπλέον χρησιμοποιούν συχνά ηχητικά και οπτικά εφέ. Η κ.τ. έγινε πολύ δημοφιλής στον τομέα της ψυχαγωγίας, συνδυάζοντας, πολλές φορές με υπερβολή, τις πλαστικές τέχνες με τον ήχο και το φως και υιοθετώντας τη διαδραστική λειτουργία μεταξύ έργων και θεατών, η οποία υπήρξε ο πρόδρομος της σύγχρονης ψηφιακής τέχνης. Παρότι ορισμένοι κριτικοί της τέχνης την εντάσσουν στο ευρύτερο πλαίσιο της οπ αρτ (βλ. λ.), τα τρισδιάστατα έργα της κ.τ. διαφέρουν ριζικά από τα δύο διαστάσεων και κατά βάση ακίνητα έργα της δεύτερης. Κύριος εκπρόσωπος της κ.τ. θεωρείται ο Βέλγος εικαστικός καλλιτέχνης Πολ Μπέρι, ο οποίος πίστευε ότι, για την τέχνη, η κίνηση είναι εξίσου πραγματική και ενδιαφέρουσα με την ακινησία (τη στάση). Άλλοι καλλιτέχνες που εντάσσονται σε αυτό το κίνημα είναι ο Γιάκομπ Άγκαμ, ο Ζαν Τινγκελί και ο Ράφαελ Σότο, οι οποίοι εργάστηκαν επίσης στην Ευρώπη. Οι ρίζες του κινήματος ανάγονται μεταξύ 1913 και 1920, αλλά η κ.τ. έκανε αισθητή την ύπαρξή της το 1950, με την προσωπική έκθεση του Γιάκομπ Άγκαμ στο Παρίσι, την οποία ακολούθησαν οι εκθέσεις του Πολ Μπέρι στις Βρυξέλλες και του Ζαν Τιγκελί στο Παρίσι, με αποκορύφωμα την έκθεση-ορόσημο (στην γκαλερί Ρενέ, στο Παρίσι) με την ονομασία Το κίνημα,όπου εκτέθηκαν έργα και των τριών καλλιτεχνών (1954).
Dictionary of Greek. 2013.